Licencja wspólnotowa: krok po kroku
Uzyskanie licencji wspólnotowej, czyli międzynarodowej licencji na przewóz, to dość skomplikowana i żmudna procedura, podyktowana unijnymi wymaganiami. Podpowiadamy, jak poradzić sobie z formalnościami.
Do świadczenia usług w międzynarodowych przewozach drogowych, niezbędna jest licencja wspólnotowa, która zastąpiła stosowaną wcześniej licencję na przewozy międzynarodowe. Aby ją uzyskać, należy najpierw zdobyć zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego (które z kolei 15 sierpnia 2013 r. zastąpiło obowiązującą dotychczas licencję na przewóz krajowy rzeczy; w przypadku innego rodzaju przewozów niż przewóz rzeczy nadal obowiązuje licencja oraz zezwolenie). Wniosek wraz z potrzebnymi dokumentami składamy w starostwie – wedle siedziby wynikającej nie z miejsca prowadzenia działalności, a wpisu do ewidencji działalności gospodarczej lub KRS.
Zezwolenie na zawód przewoźnika: czego potrzebujemy?
Uzyskanie zezwolenie na wykonywanie zawodu będzie możliwe po spełnieniu wymogów określonych w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr 1071/2009. Jednym z podstawowych warunków jest posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowej przewoźnika – przez przedsiębiorcę-właściciela firmy, ew. członka zarządu bądź jednego z pracowników, ale uprawnionego do zarządzania transportem. „Wystarczy” więc zdać egzamin państwowy przed komisją oraz wykazać się wiedzą z zakresu prowadzenia działalności w branży transportowej.
Poza tym będziemy musieli udowodnić, że mamy odpowiednią zdolność finansową, umożliwiającą wykonywanie działalności transportowej. Potrzebne będą więc dokumenty poświadczające dysponowanie środkami pieniężnymi bądź akcjami lub innego rodzaju papierami wartościowymi, udzielenie gwarancji o poręczeń bankowych.
To jeszcze jednak nie wszystko. Kolejnym krokiem jest oświadczenie o posiadaniu bazy eksploatacyjnej, czyli zaplecza technicznego, urządzeń i pojazdów umożliwiającej wykonywanie działalności transportowej (potrzebny jest przynajmniej jeden z wymienionych elementów: miejsce postojowe, załadunku, rozładunku, łączenia ładunków, miejsce konserwacji lub naprawy pojazdów). Ponadto istotną rolę odgrywa nasza dobra reputacja. Nikt jednak nie uwierzy nam na słowo – na potwierdzenie nieposzlakowanej opinii musimy przedstawić zaświadczenie o niekaralności.
Oczywiście, licencja na przewóz krajowy wiąże się z opłatami – w wysokości uzależnionej od okresu, na jaki została wydana. Licencja od 2 do 15 lat to koszt 800 zł, 15-30 lat 900 zł, a do 50 lat – 1000 zł. Poza tym musimy zapłacić za 10 proc. za każdy pojazd zgłoszony do licencji oraz 1 proc. za wypis).
Jak wspominaliśmy, licencja na przewóz krajowy rzeczy została zastąpiona przez zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika. Nie oznacza to jednak, że 15 sierpnia 2013 r. wydane wcześniej licencje straciły swoją ważność – obowiązują tak długo, jak wynika to z daty na dokumencie. Nadal zgłaszamy na nich zmiany danych oraz nowe pojazdy. Jeśli jednak w trakcie obowiązywania „starej” licencji na wykonywanie przewozów krajów będziemy chcieli zdobyć zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika, np. aby poszerzyć swoją działalność również o przewozy międzynarodowe, licencja wygaśnie w momencie, kiedy uzyskamy wspomniane zezwolenie.
Jak uzyskać licencję wspólnotową?
Jednak wracając do tematu: dopiero po uzyskaniu zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika będziemy mogli starać się o licencję wspólnotową (czyli w praktyce przewozy międzynarodowe może wykonywać jedynie osoba, która posiada już pozwolenie na przewozy krajowe).
Licencja wspólnotowa wydawana jest na okres nieprzekraczający 10 lat. Uprawnia jednocześnie do przewozu towarów na terenie Polski, jak i wszystkich krajów członkowskich Unii Europejskiej. Dotyczy pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony (ciężarówki do 3,5 tony nie potrzebują licencji wspólnotowej, wystarczą standardowe zezwolenia).
Aby ją zdobyć, musimy spełnić szereg warunków, podobnie jak w przypadku zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika. Oczywiście, przynajmniej jedna z osób zarządzająca transportem w firmie musi posiadać certyfikat kompetencji zawodowych. Czasami twierdzi się, że oprócz tego konieczna jest min. trzyletnia praktyka w wykonywaniu transportowego w Polsce lub co najmniej jednoroczna w przypadku transportu europejskiego, jednak certyfikat jest jedynym dokumentem, jakiego potrzebujemy.
Jednym z wymagań jest posiadanie zaplecza finansowego w wysokości min. 9 tys. euro na pierwszy pojazd oraz 5 tys. euro na każdy kolejny planowany we flocie (i 50 tys. euro w przypadku wykonywania transportu w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy; stawki te przeliczamy według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP obowiązującego w ostatnim dniu roku poprzedzającego ten, w którym dokonuje się analizy sytuacji finansowej przedsiębiorcy ubiegającego się o licencję). O naszej kondycji finansowej może świadczyć nie tylko stan konta, prawa własności do rzeczy ruchomych lub nieruchomości, akty notarialne, ale też wyceny nieruchomości lub gwarancji bankowej, pomogą również obligacje, papiery wartościowe oraz weksle wystawione przez osobę trzecią na rzecz przewoźnika. Potrzebujemy również zaświadczenia o niekaralności. Podobnie jest w przypadku kierowcy, który będzie odpowiedzialny za transport na terenie UE – oprócz zaświadczenia o niekaralności należy przedstawić dokument udowadniający, że ma doświadczenie w tego typu przewozach; potrzebne będzie też świadectwo kwalifikacji.
Poza tym składamy oświadczenie potwierdzające posiadanie stałej siedziby na terenie UE.
Duże znaczenie ma również stan pojazdów. W przypadku samochodów zarejestrowanych w Polsce musimy przedstawić kopię dowodów rejestracyjnych wraz z aktualnymi badaniami technicznymi. Należy ponadto udowodnić, że mamy prawo do dysponowania zgłaszanymi samochodami.
Aby uzyskać licencję wspólnotową, musimy też uiścić opłatę o odpowiedniej wysokości – w przypadku pięcioletniej są to 4 tys. zł, na 10 lat już 8 tys. zł. Dodatkowo płacimy za każdy wypis z licencji – odpowiednio 440 i 880 zł.
Wniosek składamy w Głównym Inspektoracie Transportu Drogowego, z kolei licencję będziemy mogli odebrać u starosty powiatu lub prezydenta miasta – w zależności od siedziby naszej firmy. Co interesujące, oryginał licencji bezwzględnie musi wozić ze sobą kierowca, z kolei kopię licencji należy przechowywać w siedzibie firmie, a nie odwrotnie.
Podsumowując, tych dokumentów potrzebujemy:
- odpis wpisu do ewidencji działalności gospodarczej lub odpis z KRS
- nasze oświadczenie o posiadaniu siedziby w UE
- kopia certyfikatu kompetencji zawodowej
- zaświadczenie o niekaralności
- ksero dowodów rejestracyjnych pojazdów z floty
- dokumenty potwierdzające sytuację finansową firmy
- potwierdzenie opłaty za licencję.
Opłaty:
- egzamin kompetencji zawodowych – 500 zł, wydanie certyfikatu – 300 zł
- opłata za zezwolenie na wykonywanie zawody przewoźnika (licencja krajowa)
- 2-15 lat = 800 zł
- 15-30 lat = 900 zł
- 30-50 lat = 1000 zł
- + 10 proc. za każdy pojazd zgłoszony do licencji + 1 proc. za wypis
- opłata za licencję wspólnotową
- 5 lat = 4 tys. zł + 440 zł za wypis
- 10 lat = 8 tys. zł + 880 zł za wypis
Co istotne, posiadania licencji nie możemy traktować jako constans. Istnieją bowiem sytuację, w których może być nam ona odebrana przed terminem wygaśnięcia. „Warunki”, jaki musimy spełnić, to nie tylko niestosowanie się do zapisów umowy lub zaleganie w opłatach celnych czy podatkowych, ale również zaprzestanie wykonywania przewozów międzynarodowych na pół roku. O odebraniu licencji wspólnotowej decyduje GITD, a o nową możemy starać się dopiero po upływie dwóch lat.
Nie zapominajmy, że licencja wspólnotowa daje nam prawo świadczenia usług na terytorium wspólnoty, czyli we wszystkich państwach Unii Europejskiej. - Przedsiębiorca, który zamierza wykonywać transport towarów poza obszar UE oprócz licencji wspólnotowej z reguły jest obowiązany dodatkowo uzyskać zezwolenie zagraniczne – tłumaczy prawnik z Kancelarii Transportowej Legaltrans Justyna Komorowska. – Obowiązuje ono w stosunkach z państwami spoza obszaru Wspólnoty, a z którymi Polska zawarła umowy bilateralne o międzynarodowych przewozach drogowych. Zezwolenie takie będzie wydane w przypadku, gdy przewoźnik posiada ważną licencję. Zezwolenia zagraniczne są różne w zależności od rodzaju wykonywanych przewozów – mogą to być np. zezwolenia dwustronne, tranzytowe czy EKMT (zezwolenia Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu) – podpowiada ekspert. Miejmy również na uwadze, że przepisy w poszczególnych państwach członkowskich odnośnie przewozów drogowych mogą się różnić, więc oprócz zapisów ustalonych przez prawo wspólnotowe należy brać pod uwagę ustawodawstwo w danym kraju.
Komentarze
Jesli posiadam firme transportowa, a co za tym idzie licencje na krajowy przewoz rzeczy i chce ja rozszerzyc do licencji wspolnotowej to obowiazuja mnie tylko dodatkowe oplaty 4000 zl 5lat, 8000zl 10 lat, i nie musze juz podchodzic do egzaminu?
Wniosek o zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika i wniosek o licencje wspólnotowa można złożyć jednocześnie do GiTD i wtedy omijamy koszty wypisów na pojazd z zezwolenia. Przynajmniej tak twierdzi osoba prowadząca szkolenie na CKZ.
Twój komentarz
Jeśli chcesz napisać komentarz, zaloguj się:
lub zarejestruj się.